Ik vindt dit boek een van de leukste boeken die ik heb gelezen.
 |
| Dit is de voorkant van het boek. |
 |
| En dit is de achterkant. Waarschijnlijk kun je niet lezen wat erop staat, dus typ ik dat hieronder. Wat doe je als je droom aan diggelen valt en je zelfvertrouwen tot onder het nulpunt daalt? Dan ga je, zoals Rosa, naar New York. Als au pair bijvoorbeeld. Wat doe je als je in je eentje, ver van huis, ten einde raad bent? Dan zoek je nieuwe vrienden, maak je nieuwe plannen, ga je een blokje om met de hond en laat je je niet gek maken door een pratend hert, een overspelig vriendje en een helse puber. Wat doe je als je (per ongeluk) vreemdgegaan bent? Als je teveel drinkt, rookt en blowt, een verkeerde studie gekozen hebt, platzak bent en je vader je ontzoond heeft? Dan vlucht je, zoals Neuz naar Berlijn.... |
Waar gaat het boek over?
Eigenlijk kun je dat hierboven al een beetje lezen. Rosa denkt dat ze wel een Au Pair kan worden, aangezien ze al zoveel had meegemaakt. Wrong. Het meisje, Vita, waar Rosa op moet letten is een lastige puber. En niet zoals alle andere meiden. Ze komt nooit uit haar kamer en heeft iets tegen Rosa. Hoe pakt Rosa dit aan?
Ook Neuz heeft het lastig. Hij is door zijn vader 'ontzoond', al kan dat natuurlijk niet echt. Hij ziet Neuz gewoon niet meer als zijn zoon. Neuz is vreemdgegaan en heeft daardoor ook nog eens problemen met Rosa. Kan niet erger, he? Wrong. Hij is ook nog eens blut. Hij lift met een man mee naar Berlijn. Later in Berlijn wordt hij in elkaar geslagen en daardoor ontmoet hij een Aboriginal. Die zorgt voor Neuz. Zal alles weer goed komen met hem?
Wat is je favoriete stuk?
Oke, ik ga hier een stuk midden uit het boek quoten, zodat ik niks verklap maar ik vindt het ook echt het mooiste, drama-stukje.
'Hi Rose...' De man glimlacht. Of is het een vrouw? Rosa kan het niet goed zien. Ze houdt op met snikken. 'Wie... wie bent u?' 'Excuse me...?' De stem is laag, melodieus en oneindig liefdevol. 'Uh... Who are you?' 'I'm Antony.' Rosa krabbelt overeind. 'Antony?' Anytony knikt en glimlacht. 'O, Antony... please tell me... how... how do i survive...' 'O girl...' Antony streekt zijn handen naar haar uit en kruist ze vervolgens over zijn borst. Dan sluit hij zijn ogen en begint te zingen. Het is zo schrijnend mooi, dat de tranen weer over Rosa's wangen stromen, maar dit keer van blijdschap.
You survive
By hoping,
By dreaming
By loving and caring
Never give up
Never give up
Never give up
Don't be afraid
Nothing to be scared of
You are so precious
And life is too
My love
My angels
My rose
Beautiful rose
Never give up...
Plotseling begint er iemand in een van de andere kamers op de deur te bonken. Antony opent zijn ogen, buigt naar haar toe en fluistert: 'Believe in yourself... Everything will be all right. I have sprinkled cristal molecules...' Dan glijdt hij achteruit, alsof hij op een wagentje staat. De deur zwaait langzaam dicht. 'Nee! Niet gaan! Please, don't go! Kan ik dat liedje downloaden? Of staat het op een cd? Hoe heet het?' roept Rosa. 'En wat zijn cristal molecules?' Het gebonk wordt harder en vermengt zich met geblaf. 'Rosa,' klinkt een stem. 'Rosa, help!' Rosa schiet omhoog in haar bed. Het gebonk is niet in haar droom, het is echt. Rosa doet haar deur van het slot en rukt hem open. Molly schiet langs haar heen de gang op. Vita zit in elkaar gedoken tegen de muur. Ze kermt zachtjes. Haar gezicht steekt spierwit af tegen haar zwarte haar. Op de plaats waar ze haar arm tegen haar borst gedrukt houdt, is haar nachthemd rood van het bloed. Rosa knielt naast het meisje neer en duwt de hond weg. 'Vita... wat is er gebeurd?''
I do not own anything, all rights to Francine Oomen.
Cliffhanger... gemeen, hahah. Maar je moet dit verhaal echt lezen. Het is een super mooi verhaal, met natuurlijk: Survival tips!
Ik geef dit boek een 10!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten